Żaden zawód nie otrzymuje tak pejoratywnego zabarwienia na kartach Ewangelii, jak właśnie celnicy. Pogardzano nimi nie tylko ze względu na wysługiwanie się okupantom, ale także ze względu na chęć nieuczciwego zysku.

Dlaczego jestem chrześcijaninem? Na to pytanie wielu z nas odpowiedziałoby, że jesteśmy chrześcijanami dlatego, że urodziliśmy się w chrześcijańskich rodzinach i w niemowlęctwie nas ochrzczono. I w ustach wielu z nas byłaby to odpowiedź prawdziwa, jednak nie do końca precyzyjna. A na pewno nie byłaby to odpowiedź uniwersalna.

Dzisiejsza Ewangelia przenosi nas do zupełnych początków Kościoła. Jesteśmy świadkami wzruszającego momentu, kiedy to mała wspólnota uczniów nabiera pierwszych rumieńców! Zyskuje swą tożsamość! Chrystus bowiem decyduje się, po krótkim duchowym kursie wstępnym, posłać uczniów do ludzi. Dlatego wyposaża ich w niezwykłe dary: we władzę nad demonami i w dar uzdrawiania.

Nie przypadkiem, w dzisiejsze święto Kościół proponuje wysłuchanie Ewangelii o znalezieniu Pana Jezusa w świątyni. Rodzice zostawili Jezusowi dużą swobodę. Ufają Mu. Ale prawdopodobnie spokojne lata w Nazarecie sprawiły, że Józef i Maryja trochę \"zapomnieli\" kim jest ich Syn. Dlatego potrzebują mocnego znaku, przypomnienia, kim jest powierzone im Dziecko.

Nieraz ludzie, których osądzamy po pozorach, zaskakują nas czymś pięknym – siłą swojej wiary, determinacją w szukaniu Boga, pragnieniem nawrócenia. Pan i nas uczy, by nie sądzić po pozorach, ale patrzeć w serce.

Czy zastanawialiśmy się już kiedyś nad tym, co w naszym zachowaniu może być dla Boga najtrudniejsze do zniesienia? Wsłuchując się w słowa Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, można sądzić, że czymś wysoce niepokojącym jest dla Niego nasza wolność, a ściślej mówiąc, nasza chwiejność i niekonsekwencja.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus zwraca uwagę słuchaczy na więzi duchowe, jakie powstają przez słuchanie i zachowywanie słowa Bożego. W Ewangelii św. Marka (Mk 3, 34) czytamy, że gdy mówił o Swojej matce i rodzeństwie to spoglądał na siedzących dokoła Niego, a u św. Mateusza czytamy (Mt 12, 49), że mówił te słowa „wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom”.

,Krzyż był za czasów Zbawiciela miejscem straceń. Na krzyżu wykonywano egzekucję i każdy człowiek nie tylko bał się krzyża, ale także postrzegał krzyż jako hańbę. Wszak nawet Apostoł Narodów przypomina, iż napisane było: „przeklęty każdy, kogo powieszono na drzewie.” Zatem kiedy i w jaki sposób krzyż z przekleństwa stał się błogosławieństwem?

Jeśli Pan Jezus wzywa, by przebaczyć siedemdziesiąt siedem razy, czyli de facto , by przebaczać stale, to w żaden sposób nie zachęca do tolerowania niewłaściwego postępowania bliźniego. Słowa o przebaczaniu pojawiają się zresztą krótko po tym, jak Jezus mobilizował, by umieć bliźniego upomnieć, gdy źle postępuje.

Dzisiejsza Ewangelia stała się inspiracją dla jednego z najwybitniejszych obrazów Petera Breughla „Przypowieść o ślepcach”. Na obrazie widzimy scenę, którą malarz mógł nieraz zobaczyć na drogach XVI-wiecznych Niderlandów – wędrującą grupę niewidomych żebraków, którzy próbują sobie nawzajem pomagać. Ale oto prowadzący grupę ślepiec przewraca się i pociąga za sobą cały korowód. Kolejni potykają się o leżącego przewodnika.

Jezus na Krzyżu mógł tylko oczyma wskazać na Jana: „Oto syn Twój”. Podobnym gestem wskazał Janowi: „oto Matka Twoja”. Odkryjmy i poczujmy to spojrzenie Jezusa skierowane i na nas. Posłuchajmy jak Jezus mówi o nas do swej Matki: „oto syn Twój”.

Dzisiejsza Ewangelia może wydać się nam trochę niezrozumiała, bo Pan Jezus, patrząc na swoich uczniów, wypowiada zdania, które jakby pochwalały zło! Mówi tak: „Błogosławieni ubodzy! Bo do was należy królestwo Boże! Błogosławieni głodni, albowiem będziecie nasyceni! Błogosławieni, gdy płaczecie, bo śmiać się będziecie! Błogosławieni, gdy was odrzucą...”

Pan Jezus był jednym z wielu wędrownych nauczycieli, mających swoją, również wędrowną, szkołę. Wiemy, że Nauczyciel był wyjątkowy i ludzie widzieli to od początku. Ale i Jego uczniowie też odróżniali się od innych. Nie praktykują postu, co budzi zgorszenie faryzeuszów. Tymczasem Pan Jezus usprawiedliwia uczniów, choć nie neguje sensu poszczenia.

Zawsze coś się zostawia i rozumiemy to lepiej niekoniecznie na początku drogi. To bywa strasznie trudne. Ale chodzi o wierność Komuś. A Jego widać wyraźnie tylko z tyłu, czyli wtedy, kiedy się idzie za Nim, naśladuje.

Wizyta Pana Jezusa w rodzinnym Nazarecie szybko przeradza się z wielkiego oczekiwania w wielkie rozczarowanie. Czego właściwie spodziewali się rodacy Mistrza skoro przykłady zaczerpnięte ze Świętej Księgi i historii ludu wybranego wywołały takie rozczarowanie a nawet gniew, skutkujący próbą zabicia Tego, Którego sława sięgała już po całym Izraelu?

Miłość jest nade wszystko decyzją, aktem woli. To, że mam kochać nieprzyjaciół, nie oznacza wcale tego, że mam koniecznie ich lubić.

Szabat był dla Izraelitów znakiem przymierza. Przypominał porządek świata, jaki Bóg ustanowił zaraz po stworzeniu. Wszak sam Stwórca sześć dni pracował a siódmego odpoczął. Co więcej, zawierając przymierze na Synaju lud wybrany zobowiązał się do przestrzegania szabatu, kładąc tym samym swój podpis i pieczęć pod Prawem zapisanym na kamiennych tablicach. Jak więc można by zlekceważyć owo przykazanie?

Drzewo genealogiczne, od którego św. Mateusz rozpoczyna swoją Ewangelię, ukazuje Jezusa jako człowieka, który włącza się w ludzkie dzieje wraz z ich wzlotami i upadkami. Bóg jest wierny. Obietnica dana Abrahamowi, od którego rozpoczyna się genealogia, spełnia się w Jezusie: „On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1,21).

Jezus triumfujący, czyniący cudowne znaki, uzdrawiający jest nam zwykle bliższy niż Jezus cierpiący, wyśmiewany, biczowany i opluwany. Pytamy samych siebie, czy rzeczywiście te męki były konieczne? Czy rzeczywiście Bóg nie mógł wybrać innej drogi zbawienia rodzaju ludzkiego?

... diabła nie widziałem, ale codziennie dotykam skutków jego działania.

Scena powołania Natanaela czyli Bartłomieja na apostoła nie tylko odsłania nam charakter i niepokoje serca apostoła, ale ukazuje kolejne przymioty boskie Mistrza z Nazaretu. To właśnie wiedza o przeszłości Bartłomieja przekonuje go, że jednak jest „coś – ktoś” z Nazaretu, Kto nie tylko waty jest jego uwagi, ale kto zna najskrytsze tajemnice jego serca.

W Biblii często pojawia się schemat dwóch dróg. Do wyboru jest dobro albo zło, prawda albo fałsz, życie albo śmierć.

Ile w naszej modlitwie jest dziękczynienia, a ile handlu na kolanach? Czy na modlitwie słucham Boga, czy tylko zabiegam o Jego przychylność? Komentarz do Ewangelii, Mt 5, 38-42.

Bóg nas potrzebuje. Dlatego nigdy z nas nie rezygnuje. Szuka i przychodzi nawet w miejscach naszej ucieczki. Komentarz biblijny, 1 Krl 19, 9a. 11-16.

Rozmyślanie nad tym kim i jaki jest Bóg nie jest teoretyczną łamigłówką dla teologów i zadaniem oderwanym od ludzkich problemów. Określa podstawowe wybory w życiu osobistym, zawodowym, społecznym i politycznym. Z odpowiedzi na pytanie „jaki jest Bóg?” rodzi się odpowiedź na pytanie „jak żyć?”. Komentarz do niedzielnej Ewangelii, J 3, 16-18.

Często zatrzymujemy się na tym, co zewnętrzne - w ludziach i ich czynach. Z Jezusem zaczniesz widzieć to, co prawdziwe i istotne, zamiast myśleć i działać pozorne. Komentarz do Ewangelii, Mk 12, 38-44.

Biblia daje mądrość, która prowadzi ku niebu. Nie da się być mądrym bez wiary. Komentarz do Ewangelii, Mk 12, 35-37.

„Tak oto nie mogliście jednej godziny czuwać ze Mną?” Przyjaciele św. Jana Pawła II opowiadali, że odczytywał słowa skierowane do Piotra, jako powiedziane również do niego i starał się by w każdy czwartek spędzać pod koniec dnia godzinę na modlitewnym czuwaniu. Komentarz do Ewangelii, Mt 26, 36-42.

Chrześcijaństwo to religia dla odważnych, którzy nie boją się myśleć, kochać i walczyć o dusze! Którzy żyją nadzieją Nieba! Komentarz do Ewangelii, Mk 12, 18-27

Gdzie jest „wybity” obraz Boga? Na jakiej “monecie” widnieje Jego wizerunek? Komentarz do Ewangelii, Mk 12, 13-17.

Macierzyństwo Matki Bożej to także jej wszystkie napomnienia, których udzieliła nam w Fatimie, Lourdes czy wszystkich innych miejscach kultu. Komentarz do Ewangelii, J 2, 1-11

"Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości." Komentarz do niedzielnej Ewangelii.

"Odpowiedział mu Jezus: «Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego? Ty pójdź za Mną!" Komentarz do Ewangelii.

"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz." Komentarz do Ewangelii.

"Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie." Komentarz do Ewangelii.

Logiką miłości, logiką Ewangelii jest logika daru z siebie. Komentarz do Ewangelii.

Nasze życie bywa nieustanną bieganiną, od rana do wieczora? Czy jednak wiemy, po co tak biegamy?. Komentarz do Ewangelii, J 16, 5-11.

Tak, Panie, już teraz wierzę, już mi się to wszystko poskładało w całość, jestem z Tobą na zawsze. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

«A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata». Komentarz do niedzielnej Ewangelii.

Często boimy się prosić Boga o coś, bo wydaje się nam niemożliwe, by nam to rzeczywiście dał. Często przeszkodą jest postawa Zosi Samosi. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

Cierpienia doczesne bywają bardzo bolesne, a jednak są on zawsze tylko „przejściowe”. Są do czasu. Coś musi umrzeć, aby mogło się narodzić coś nowego. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

«Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie». Komentarz do dzisiejszej Ewangelii, J 16, 16-20.

«Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was”. Komentarz do Ewangelii, J 16, 5-11.

«Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was”. Komentarz do Ewangelii, J 16,5-11.

"Ale nadto nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu". Komentarz do Ewangelii, J 15, 26 – 16, 4a.

Miłość, przykazania i Duch Święty. Komentarz do niedzielnej Ewangelii.

"... aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś". Komentarz do Ewangelii, J 17, 20-26.

«Nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego». Komentarz do dzisiejszej Ewangelii, J 15, 12-17.

<<Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go prosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali>>, J 15, 9-17. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

«Latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie», J 15, 1-8. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

«Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.», J 14, 27-31a. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

O. Adam Szustak OP, wspólnie z ojcami: Wojciechem Jędrzejewskim, Tomaszem Nowakiem, Jackiem Szymczakiem i Tomaszem Zamorskim 17 września uruchamiają nowy kanał ewangelizacyjny "Paśnik" na YouTube.