#DzieńZaczynamOdEwangelii - Chrzest Europy

"Ale nadto nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu". Komentarz do Ewangelii, J 15, 26 – 16, 4a.

Chrzest Europy

  1. Zatrzymajmy się najpierw przy pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich. Jest tam mowa o przybyciu św. Pawła do Europy. Neapol (to nie dzisiejszy włoski Neapol, ale grecki port Neapolis w Macedonii, dziś zwany Kawallą), a potem Filippi to pierwsze miasta w Europie. Jesteśmy więc świadkami wkroczenia Ewangelii i Chrystusa na nasz kontynent. Pierwszy chrzest w Europie to chrzest Lidii, macedońskiej bizneswoman z Filippi. Mowa jest o tym, że przyjęła chrzest z całym swoim domem (czyli być może także z dziećmi). Tam, nad małą grecką rzeczką, rozpoczęła się ewangelizacja Starego Kontynentu. Tam zaczęła się niezwykle piękna karta historii Kościoła i Europy, która wydała tyle cudownych owoców. Dziś nienawiść do Chrystusa zaślepia niektórych Europejczyków, a zwłaszcza elity, tak bardzo, że próbują imię Jezusa wymazać z pamięci, z historii, z polityki, ze sztuki, z podręczników, z ludzkich serc. Czy Pan otworzy znowu serca Europejczyków, aby jak Lidia słuchali Dobrej Nowiny? Prośmy o to Ducha Świętego! Nie możemy załamywać się w wierze. O to prosi Jezus dziś w Ewangelii obiecując Ducha Świętego.
  2. Jezus obiecuje przyjście Ducha Świętego, nazwanego Parakletem. Słowo „Paraklet” znaczy dosłownie „ten, który odpowiada na wołanie”. Zwykle tłumaczyliśmy je jako Pocieszyciel. Ale to także pomocnik, adwokat, obrońca, wspomożyciel, orędownik. Duch Święty odpowiada na wołanie słabych, nieszczęśliwych, ogołoconych. Matka czy ojciec są parakletami dla dziecka, kiedy odpowiadają na wołanie swojego maleństwa. Zawsze gdy, zajmujemy się kimś w potrzebie i odpowiadamy na jego wołanie, jesteśmy parakletami. Jezus był parakletem dla swoich uczniów, a potem obiecał Ducha Świętego, który będzie „innym Parakletem”. On przynosi obecność, bezpieczeństwo, pokój, miłość prosto do serc. Św. Paweł stał się parakletem dla Lidii.
  3. Duch Święty jest także Duchem Prawdy. Jako Paraklet – Bóg nas ochrania i pociesza. Jako Prawda – niepokoi, inspiruje, wzywa do nawrócenia, mobilizuje do zerwania z obłudą, grzechem, wzywa do duchowej walki ze złem. Duch Prawdy i Paraklet to dwa oblicza tego samego Boga. Duch Prawdy działa przede wszystkim w głosie sumienia. Nie ma wielu prawd. Jest tylko jedna Prawda, którą przynosi Bóg.

ks. Tomasz Jaklewicz


Liturgia dnia oraz pełne teksty czytań

« 1 »

reklama

reklama

reklama