Stajemy w życiu wobec różnych zaproszeń. Możemy odpowiedzieć na nie pozytywnie lub negatywnie. Nie zawsze zaproszenia wydają się nam zaproszeniami, czasem brzmią jak nakaz. Ale czemu nie? Czemu nie spróbować?

„Dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Nie z powodu zewnętrznego nakazu i presji, lecz dlatego, że Ty jesteś dla mnie tak ważną osobą! Pragnę Cię bliżej poznać, zadomowić się w Tobie, przeżywać to, co Ty przeżywasz.

Szukasz zapewne wolności, tęsknisz za nią. Być może wiesz, jak smakuje.

„Tak, o Ciebie chodzi”. Bogu o Ciebie chodzi. O Twoją wolność, szczęście, spełnienie… Najtrudniej jest wstać, oderwać się od tego,

„Poczekamy i zobaczymy”. Czasem trzeba czekać bardzo, bardzo długo, aż się coś niezwykle cennego urodzi...