Mówił on o potrzebie takiej formacji, która by uchroniła przyszłych kapłanów przed upadkami i skandalami, bo są one bardzo chwytliwe i wyrządzają dużo zła. Jednakże jeszcze ważniejsze jest wychowywanie seminarzystów do duchowego ojcostwa. Klerycy mają się tego uczyć, wpatrując się w przykład tak wielu wspaniałych kapłanów, którzy poprzedzili ich na drodze wiary. „Proście Pana o łaskę pamięci kościelnej” – powiedział Franciszek.

Mówił im również o potrzebie zachowania bliskości z ludźmi, całkowitego poświęcenia dla nich, spalenia się w służbie Ludowi Bożemu, który jak przyznał „potrafi zmęczyć”. Prosił ich o stałą dyspozycyjność. Dla niego symbolem tej gotowości jest telefon na plebani, który dzwoni również w nocy, kiedy ktoś potrzebuje ostatniej posługi. „Nie odkładaj telefonu, nie mów: muszę odpocząć, Pan i tak wszystkich zbawi. Bo na koniec, co ci pozostanie? Radość z tego, że służysz Panu” – mówił Franciszek.

Zachęcał on również seminarzystów do wytrwałej modlitwy przed Tabernakulum. Nie zostawiajcie tam Pana samego, potrzebujecie Go – przekonywał Ojciec Święty. Przestrzegał, by nie wykorzystywać zmęczenia jako wymówki, bo „zasnąć przed Najświętszym Sakramentem to nie grzech. Mi też się to zdarza” – przyznał Papież.

Na zakończenie zalecał on klerykom, by nie zapominali o żadnym z filarów ich formacji, a są nimi: życie duchowe, modlitwa, wspólnota oraz studium. „Musimy studiować, bo Lud Boży nie toleruje wpadek kapłana, który nie rozumie rzeczy, nie ma metody w ich poznawaniu i nie potrafi sensownie mówić o sprawach Bożych” – podkreślił Ojciec Święty.

kb/ rv