Na Jasnej Górze „Pawełki” mają szczególnie uroczysty charakter. Codziennie przez 8 dni o godz. 18.00 wszyscy ojcowie i bracia paulini gromadzą się w odświętnie udekorowanej i oświetlonej Kaplicy św. Pawła I Pustelnika. Celebrans w otoczeniu asysty i ministrantów po okadzeniu relikwii św. Pawła, wystawionych na ołtarzu, intonuje jeden z dwóch hymnów opowiadających o prześladowaniu chrześcijan mającym miejsce w czasie panowania rzymskich cesarzy Decjusza i Waleriana, i o życiu św. Pawła na pustyni tebajdzkiej w Egipcie. Hymny śpiewają na przemian zakonnicy i wierni przy akompaniamencie Orkiestry Dętej pod dyr. Marka Piątka oraz jasnogórskich chórów. Po hymnach jeden z ojców głosi Słowo Boże na temat życia św. Pawła, jego przesłania na dzisiejsze czasy oraz duchowości paulińskiej.

Jasnogórskie „Pawełki” gromadzą co roku wielu wiernych, wśród nich młode małżeństwa z dziećmi. Święty Paweł - Pustelnik z Egiptu, żyjący na przełomie III i IV wieku, czczony jest bowiem jako patron i opiekun matek spodziewających się potomstwa lub pragnących go mieć oraz jako patron dzieci.

*

Pierwsze kazanie nowennowe w sobotę, 7 stycznia wygłosił o. Tomasz Leśniewski: „Czym jest istota naszego życia? – pytał o. Leśniewski - Patrząc na życie naszego patriarchy Pawła Pustelnika możemy zobaczyć, że istotą życia jest krzyż. Paweł podejmuje krzyż. Ten krzyż spada na Pawła w 16-tym roku życia i bierze go na barki, nie odrzuca. I możemy powiedzieć, że to jest decydujący moment jego życia. Bierze krzyż na siebie i nie odrzuca, i w tym jest bardzo podobny do Jezusa Chrystusa, który też w Ogrójcu ostatecznie zdecydował, że weźmie krzyż na swoje ramiona i zbawi człowieka. Ta wyjątkowość krzyża w naszym życiu objawia się tym, że każdy ma swój krzyż, wyjątkowy i niepowtarzalny. Paweł Pustelnik w swoim krzyżu, w tym, że zrezygnował z majątku, w tym, że musiał uciekać na pustynię i spędzić ponad 90 lat w samotności, doświadczył Boga. Ta historia Pawła pokazuje, że najłatwiej Boga doświadczyć jest w krzyżu”.

„Największą bolączką naszego życia duchowego jest to, że my całe życie uciekamy przed krzyżem, bo nie wierzymy, że tam spotkamy Jezusa Chrystusa – podkreślał o. Leśniewski – Uwierzmy, że w naszych krzyżach jest obecny Bóg, jest obecny Jezus Chrystus, że tam najbardziej, najmocniej Go doświadczymy. Przestań uciekać przed twoim krzyżem, weź go na ramiona, a doświadczysz Boga. Być może wielu z nas dzisiaj narzeka, że Go nie doświadcza, że Go nie widzi, że Go nie czuje, zaryzykuj i podejmij krzyż, tak zrobił to nasz patriarcha św. Paweł Pustelnik”.

W dalszych rozważaniach o. Leśniewski zaznaczył, że żyjemy po to, by uwielbiać i wychwalać Boga: „Żyjemy po to, żeby się modlić, to jest nasze najważniejsze zajęcie, i nie tylko zajęcie dla zakonników i obecnych tutaj sióstr zakonnych, to jest zajęcie dla każdego chrześcijanina. To bardzo mocno pokazuje nam historia Pawła I Pustelnika, on całe życie spędził na modlitwie”.

*

„Jakże bardzo potrzeba nam dzisiaj spojrzenia na człowieka oczyma błogosławieństw, oczyma Jezusa, oczyma Boga. Jakże bardzo potrzeba nam zmiany sposobu myślenia i mówienia o człowieku: nie przeklęty, ale błogosławiony i szczęśliwy – zaznaczał w drugim dniu nowenny o. Łukasz Kielak - Błogosławiony Paweł Pustelnik, ubogi w duchu. Błogosławieni ubodzy w duchu, bo do nich należy Królestwo Niebieskie. I tu mamy pierwszy paradoks, Królestwo Niebieskie należy do ubogich i to ubogich w duchu. Pozostający w pustynnej Tebaidzie ubogi Paweł odsłania prawdę, że liczenie tylko na Boga wydaje się najbardziej wymagające ze wszystkich błogosławieństw. A może najtrudniej jest widzieć w ubogim w duchu właściciela Królestwa Niebieskiego, być może byłoby łatwiej, gdyby Jezus powiedział tylko: błogosławieni ubodzy, i już nie dodawał: w duchu”.

„Jak chcesz stanąć bliżej Królestwa Bożego zaprzyjaźnij się z ubogim w duchu, tam znajdziesz Królestwo. Poszukaj ubogiego w duchu, a znajdziesz Królestwo Niebieskie. A właściwie Jezus mówi: powiedz ubogiemu w duchu, że jest błogosławiony, bo jest właścicielem Królestwa Bożego i tak zacznij go traktować” – dodał o. Kielak.

*

„Dlaczego Bóg stał się człowiekiem? Dlaczego Syn Boży przyjął ludzkie ciało? Dlaczego jest Boże Narodzenie? – pytał w trzecim rozważaniu o. Marek Nowacki - Przyjście Boga na świat nie jest przecież czymś oczywistym, naturalnym, a nawet pod pewnym względem nie jest logiczne. Coś w tym świecie Boga przywołuje, coś Go pociąga, żeby tu przyjść. Czy człowiek?”

„Zatrzymajmy się przy być może najbardziej prawdopodobniej odpowiedzi, że Bóg przychodzi, bo człowiek cierpi. Bóg przychodzi do naszego cierpienia po to, żeby je zastopować, i po to, żeby je wziąć na siebie, żeby przyjąć nasze słabości. Bóg zanim przyszedł wołał z Nieba: pocieszcie. Posyłał proroków i mędrców, ale żaden z nich nie potrafił . W ostatnich dniach posłał swojego Syna, który sam i cały jest słowem Ojca. Jest wołaniem ‘pocieszcie’. Można powiedzieć, że błogosławieństwo udręczonych jest błogosławieństwem Bożego Narodzenia, błogosławieństwem przyjścia Syna na świat, błogosławieństwem Boga, który staje się człowiekiem, który wchodzi w ten świat, gdzie duszę człowieka ma przeniknąć miecz”.

„Cierpienie i udręczenie Pawła gdy uciekał przed prześladowaniami ale też jego cierpienie i smutek w grocie Tebaidy, to udręczone serce naszego ojca było miejscem, gdzie pozwolił zstąpić Duchowi Bożemu. Rodzaj zwiastowania, gdzie Duch Święty zstępuje i się zagnieżdża”.

*

Czwartego dnia nowenny, w środę 10 stycznia kazanie wygłosił o. Szymon Botul: „Gromadzimy się wokół św. Pustelnika z odległych czasów, który dzisiaj może przypominać bardziej baśniową, legendarną postać, niż człowieka z krwi i kości, którym był. W dzisiejszym świecie trudno go też naśladować w sposób dosłowny. Nawet jeśli znajdzie się odosobnione miejsce pustelnicze, to nie znajdzie się tam palmy ani jaskini oddalonej o dwa dni drogi, do której wiodą tropy dzikich zwierząt. W naszych pustelniach zazwyczaj pojawiają się tłumy pielgrzymów z wieloraką gwarną modlitwą. Czego więc może nauczyć nas ten odległy święty? Czy są jakieś jego cnoty, które możemy dzisiaj naśladować? Spróbujmy zobaczyć naszego ojca w świetle błogosławieństwa cichych, którzy mają posiąść ziemie: ‘błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię’. Żeby zrozumieć to błogosławieństwo trzeba by się zatrzymać i wejść w ciszę. Czym jest cisza? Cisza bywa różna. Może być cisza głucha, obojętna, martwa, cisza pustki, bywa milczenie lekceważonych i nie wysłuchiwanych. Ale może być też cisza łagodności, słuchania, i taka cisza jest najbliższa Jezusowi, który okazywał siebie jako cichego i łagodnego serca”.

*

W tym roku Słowo Boże podczas nowenny głoszą:

- sobota, 7 stycznia - o. Tomasz Leśniewski

- niedziela, 8 stycznia – o. Łukasz Kielak

- poniedziałek, 9 stycznia – o. Marek Nowacki

- wtorek, 10 stycznia – o. Szymon Botul

- środa, 11 stycznia - o. Szymon Zaufal

- czwartek, 12 stycznia – o. Jan Tyburczy

- piątek, 13 stycznia – o. Włodzimierz Ogorzałek

- sobota, 14 stycznia – o. Marek Dzodz

*

14 stycznia, w wigilię uroczystości św. Pawła Pierwszego Pustelnika, patriarchy Zakonu Paulinów, ojcowie i bracia przeżywają dzień skupienia.

W uroczystość św. Pawła – 15 stycznia paulini odprawiają uroczystą wspólnotową Mszę św. Ojcowie i bracia zgromadzeni przed Cudownym Obrazem Matki Bożej wraz z Generałem Zakonu ponawiają śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

Święto Królowej Pustelników - 16 stycznia, zatwierdzone przez Stolicę Apostolską jako wyraz wdzięczności za opiekę Maryi nad Zakonem paulińskim. W prawodawstwie Zakonu paulinów czytamy, że „Maryja wycisnęła zasadnicze znamię na duchowości Zakonu, jego pracy i dziejach”. Dlatego też w święto Królowej Pustelników wspólnota paulińska ponawia Akt Zawierzenia Zakonu Maryi.

Dziewiąte czyli ostatnie nabożeństwo „Pawełek” z licznym udziałem wiernych zostanie odprawione w niedzielę, 15 stycznia o godz. 16.15, a przewodniczyć mu będzie bp Antoni Długosz z Częstochowy. Ostatnie nabożeństwo tzw. „zewnętrzne” połączone jest z błogosławieniem dzieci, ponieważ św. Paweł jest patronem dzieci. Najmłodsi otrzymują także przygotowane przez paulinów upominki w postaci obrazków i słodyczy.

o. Stanisław Tomoń

www.jasnagora.com